Met meer dan achtduizend gebouwen van veertien verdiepingen of hoger heeft Hong Kong meer wolkenkrabbers dan welke stad ook ter wereld. Ter vergelijking: het zijn er bijna dubbel zoveel als New York. Een van de dichtsbevolkte plekken ter
Te paard op zoek naar het Boeddhistisch paradijs
Slimme Reistips
Ergens in het ontoegankelijke Altajgebergte, waar de grenzen van Rusland, Mongolië, China en Kazachstan elkaar ontmoeten, zou het legendarische Shambhala zich bevinden: het Boeddhistisch paradijs.
tekst
Hans Karel
Arita Baaijens doet in haar boek Zoektocht naar het paradijs verslag van deze tocht, grotendeels te paard afgelegd. Het boek leest als een reisverslag van een reis in een bijzonder onbekend en geïsoleerd gebied. Maar het bevat ook vele bespiegelingen over onze verhouding met de natuur. De schrijfster zoekt onderweg antwoorden op vragen als hoe landschap en geest elkaar beïnvloeden en of we zonder een spirituele band met de natuur om ons heen kunnen.
In eerdere boeken verhaalde Arita Baaijers (http://www.aritabaaijens.nl/) over haar leven als woestijnnomade. Na twintig jaar had de door haarzelf gezochte leegte en eenzaamheid van de woestijn haar niets meer te vertellen. Terug in Nederland raakte ze in een persoonlijke crisis en kreeg behoefte aan, zoals ze het zelf noemt, een nieuwe obsessie. Samen met haar Amerikaanse partner, die ze onderweg vrijwel altijd aanduidt met ‘de cowboy’, stippelt ze een honderddaagse zoektocht naar Shambhala uit.
Eenheid met de natuur
Het woord Altaj betekent in de lokale talen zowel goud, moeder, god als ook hemel. De mensen die het Altaj gebergte bewonen hebben altijd een sterke spirituele band met de hun omringende natuur gehad. Natuurfenomenen worden als bezield beschouwd, sjamanen (heilige mannen of vrouwen) en allerlei rituelen zijn noodzakelijk om het precaire evenwicht tussen mens en natuur te bewaren. Ingrijpen in de natuur wil men zo weinig mogelijk, een dier wordt alleen gedood als dat noodzakelijk is en de geest van het dier moet altijd eerst om toestemming gevraagd worden.
Baaijens is gefascineerd door de eenheid met de natuur die deze Altaj-bewoners voelen, ze hoopt er een soort verlossing in te vinden. Maar aan de andere kant kan ze moeilijk afstand doen van haar Westerse, wetenschappelijke manier van denken, waarin de natuur afstandelijk beschouwd wordt, en aanpassing van de natuur aan onze wensen het hoogste goed is. Die spagaat komt terug in de opzet van haar tocht. Door eerst in een grote cirkel rondom de Altaj te reizen hoopt ze uiteindelijk middenin de cirkel Shambhala te vinden. Maar haar reis plant ze willens en wetens tegen de richting van de klok, volgens alle Boeddhistische gebruiken een garantie voor een complete mislukking.
Vijf buitenlandse bezoekers per jaar
De schrijfster heeft vooral oog voor de landschappen en flora en fauna van de Altaj. Prachtige en bijzonder gedetailleerde beschrijvingen brengen zowel het kleinste plantje als de weidste vergezichten tot leven. Je voelt jezelf haast ook op een paardenrug door het landschap trekken. Ook voor potentiële reizigers is veel informatie te vinden in het boek. In Kazachstan ontvangt het nationale park dat in de Altaj is gesticht niet meer dan 5 buitenlandse bezoekers per jaar. In China wordt er druk geasfalteerd, volgeladen toeristenbussen zijn geen onbekend fenomeen meer. De schrijfster vermoedt, met enige overdrijving, dat de gers (grote ronde vilten nomadententen) van de lokale nomaden in China binnenkort allemaal via Airbnb te boeken zijn.
Het contact met de lokale bevolking, toch dragers van de ideeën die haar zo fascineren, verloopt echter erg moeizaam. Omdat ze de talen van het gebied -Kazachs, Toevaans, Mongools-, niet machtig is kan ze alleen communiceren via de gidsen die haar steeds begeleiden. Maar in elk land, behalve Rusland, verloopt de verhouding met de gids op zijn minst stroef, soms zelfs desastreus. In Mongolië loopt het helemaal uit de hand. In de nomadische traditie zijn familie, gezamenlijk eten, en het ten alle tijden elkaar kalm en respectvol bejegenen minstens zo belangrijk als de sterke band met de natuur. Als de Mongoolse gids met wat hele en halve leugens zorgt dat ze in plaats van wat oud-Turkse grafmonumenten haar zus kan bezoeken, ontaardt dit in een luid uitgeschreeuwde ruzie. De dagen erna vervolgt iedereen in stilzwijgen zijn tocht. Het laatste deel van de reis brengt de schrijfster door in Rusland. Met haar gids daar, daadkrachtig en competent geeft ze als omschrijving, kan ze het helemaal vinden.
Zoektocht naar het paradijs bevat prachtige beschrijvingen, is goed leesbaar, en voert je zo in het landschap van de Altaj. Het staat vol met informatie over een gebied dat zelfs door de meest doorgewinterde reiziger niet zomaar bezocht zal worden. Arita Baaijens zoektocht naar haar, en onze, verhouding met de natuur, en wat die verhouding oplevert voor ons levensgeluk, biedt veel stof tot nadenken.
Bestel Zoektocht naar het paradijs voor 24,99 zonder verzendkosten bij AKO, voor 14,99 is het daar ook als e-book te koop!
