Petra zal op ieders verlanglijstje staan bij een bezoek aan Jordanië. Maar er is veel meer! Hiken, overnachten in de natuur, duiken vanaf het strand. Wij geven je de beste, soms verborgen, tips!
Tip: slapen naast de luchtmachtbasis in Azraq
Verre Avonturen
De ecolodge in Azraq in Jordanië ligt in een verlaten gebied. Weinig reizigers nemen de moeite om vanuit de drukkere westelijke gelegen King Highway af te wijken richting Irak. Daar is echter een van de prachtige ecolodges te vinden van Wild Jordan: het oude Britse militaire veldhospitaal in Azraq, vlak naast de militaire basis Shaheed Mwaffaq.
tekst
Fleur Besters
De kazerne biedt 16 gerenoveerde kamers. Ze zijn heel basic, met veel beton en eenvoudig, maar smaakvol en nieuw meubilair. De enorme binnenplaats is met betonplaten belegd, dichtbij de lobby staan tafeltjes en stoeltjes met parasols, zoals je ze aan de Franse kust zou verwachten. Als de avond valt en het pikdonker wordt, hangt er een oranje gloed over het terrein.
De lodge van het resort is prachtig gerenoveerd. In de lobby hangen foto’s die het verleden weergeven. Een mini-museum laat de militaire setting zien, voor zover je die buiten niet al was opgevallen. Het is eigenlijk ook gek om zo vlak naast de F16’s te logeren. Zeker nu er in alle landen rond Jordanië onrust is, schrikken we ‘s nachts van de vliegtuigen die letterlijk vlak naast ons blijken op te stijgen. Als we de volgende dag naar het Shaumari resort rijden, zien we de miltaire basis beter liggen.
De weg naar Azraq is stil en de ecolodge is moeilijk te vinden. Dat blijkt als we na het inchecken naar de wetlands rijden. Een ritje van 5 minuten, maar ook deze bezienswaardigheid is nergens fatsoenlijk aangegeven. We rijden er meermalen langs, maar vinden het uiteindelijk toch. De vriendelijke beheerder heeft al een telefoontje gehad van de lodge en opent de – eigenlijk al gesloten – deur voor ons. We mogen zelf rondwandelen in het reservaat.
Azraq – dat in het Arabisch ‘blauw’ betekent – is een oase in het hart van de semi-droge Jordaanse woestijn. De wetlands trekken een grote verscheidenheid aan vogels. Over vlonders kan je door de, inmiddels steeds drogere, poelen lopen. De waterproblematiek van het land wordt pijnlijk duidelijk. In het verleden vormden de poelen en moerassen een grote, vruchtbare moddervlakte. Nu is het water opgepompt om het drukker bevolkte westen van water te voorzien.
We zien er wel vogels, maar hebben onvoldoende kennis, en geen verrekijker, om ze te herkennen. Voor vogelaars is er evenwel een spottersplek en op de informatieborden worden de Sinai Rosefinch (de nationale vogel van Jordanië), de Woestijn Tapuit en de Trumpet Finch genoemd. In de winter schijnen zelfs kraanvogels en Keizersarenden te passeren.
Wij treffen er op het einde van onze wandeling slechts twee Franse toeristen. Zij hebben – net als wij – heel lang gezocht naar de ecolodge, maar hem niet kunnen vinden. We bieden aan ze te begeleiden en treffen ze ‘s avonds opnieuw in het verlaten restaurant. En hoewel er amper toeristen zijn, is daar wel een volledig, smaakvol buffet klaargezet voor het avondeten. We mogen zelf opscheppen, er is geen personeelslid te zien. Het hotel wordt door lokale Bedoeien gerund en ook het eten is volgens lokale tradities bereid. Traditioneel is er water en sap te drinken bij het eten. Alcohol is op de meeste plaatsen uit den boze.
Er is op het terrein ook een aantal werkplaatsen waar vrouwen uit de buurt houten speelgoed en sieraden maken en zelfs drukwerk verzorgen. Als we er de volgende dag gaan kijken, krijgen we direct uitleg over de werkwijzen. De bewerkte eieren zijn het meest bijzonder. Er zit gemiddeld zo’n veertig uur werk in, zowel het etsen van de schalen als het beschilderen ervan gaat zonder hulp van machines. De grootsten worden voor slechts 40 JD verkocht, een koopje. De eerste order uit het buitenland is net binnen, vertelt de manager. Honderd eieren voor Frankrijk.
Ook het Shaumari reservaat, het eerste van het land, blijkt gesloten te zijn. Als onze teleurstelling duidelijk wordt, gaat de manager toch eens bellen. Het gebied wordt gerenoveerd, dus is er waarschijnlijk niet veel te zien, verwacht hij. Niemand weet ook precies wat er te doen is, maar na een uurtje krijgt de manager er toch iemand te pakken. Die belooft de poort open te doen. We krijgen een lunchpakket mee met een soort wraps, appels, een Mars en sap en water. Onderweg zien we de militaire basis nog beter liggen. Fotograferen lijkt niet verstandig, maar van enige bewaking is zo niets te zien. De borden langs de weg waarschuwen vooral voor overstekende dromedarissen.
Na een traditionele zoektocht en een poging iemand te vinden die Engels spreekt, naderen we uiteindelijk toch een poort, en iets dat eruit ziet als een reservaat. Eenmaal binnen worden we aan ons lot overgelaten. Het is warm, en verlaten. De schommels die er staan, zijn gloeiend heet, maar sarons die we altijd bij ons hebben, zorgen ervoor dat onze dochter toch even kan schommelen. Voor kinderen is er altijd wel iets te spelen. De uitkijktoren even verderop is de volgende attractie. Met behulp van de telelens van de fotocamera vinden we een dier: de Arabische Oryx., denken we…. Vlug terug de auto in. Airco aan, lunchpakket eten en terug naar de bewoonde wereld. Er is nog genoeg te ontdekken.
Tips van Reisbijbel:
– De ecolodge in Azraq is een prachtige lokatie, maar vooral om tot rust te komen.
– Verwacht geen georganiseerde activiteiten in het gebied, er zijn wel mogelijkheden, maar het is verstandig van te voren te informeren of ze doorgaan.
– Controleer de mogelijkheden op de site van de Royal Society for the Conservation of Nature.
– Het gebied is vooral interessant voor vogelaars en rustzoekers.
Meer info: Wild Jordan
Zelf naar Jordanië?
Wij reisden met Your Planet Travel. Zij zetten een geweldige route voor je uit en kennen alle goede adresjes. Zowel voor gezinnen als voor volwassenen. Wij reden zelf en dat is ontzettend goed te doen in Jordanië.
