Eten met stokjes, lang in het vliegtuig, duiken in de zee, slapen in de woestijn en hiken door de bergen. Ook met (jonge) kinderen kan je avontuurlijke vakanties maken, binnen en buiten Europa. Vijf trends!
Reistip: een kijkje in de Marokkaanse keuken
Verre Avonturen
Liefde gaat door de maag, en de liefde voor Marokko is geheid groter na een gedegen kookworkshop in Marrakech. De beste Cupido's in deze: Edwina, een Australische, en haar Marokkaanse man Taoufik. Dit wat ongewone echtpaar (zij lijkt minstens vijftien jaar ouder dan hij en ze is – zelfs naar westerse maatstaven – tamelijk excentriek waar hij heel serieus en degelijk lijkt) runt een riad en een kookschool.
tekst Yverne Berkers
Hebben deze travel tips je geholpen?
Breng anderen er ook van op de hoogte!
Deel het met:
Dit doen ze in een bijzonder pand genaamd: The House Of Fusion. Het is gelegen op een onvindbare plek in het zuiden van de Medina en met een beetje pech moet er heel wat hulp aan te pas komen voordat je daar bent. Vanaf dat moment echter heet het stel je zeer hartelijk welkom en is een bijzondere tijd gegarandeerd.
Eerst worden de kookwensen geïnventariseerd en dat gaat niet op een luie manier: in een schriftje noteer je je boodschappenlijstje – in het Arabisch. Je oefent gelijk met de uitspraak, zodat je even later op de markt geen flater slaat. Edwina en Taoufik gaan wel mee, helemaal zelfredzaam hoef je dus niet te zijn. Desalniettemin geeft het boodschappen doen een hoog leven-in-Marrakechgevoel, omdat de markt duidelijk voor lokale mensen is. Met vrijwel alleen maar verse producten, variërend van hompen vlees en vis tot olijven, groente en noten. Heel leuk 'echt'. Meest bijzonder zijn de kippenrennen met een verkoper erin, waar het dier desgewenst direct aan de poten over de toonbank gaat.
Wie voor een ambitieus menu gaat (met alle Marokkaanse klassiekers) is al gauw een paar uur lang aan het koken. Dit gebeurt aan een grote tafel annex snijblad in de riad van Edwina en Taoufik. Het zijn leuke mensen; Taoufik lief en bescheiden, Edwina extravert en grappig. Dat maakt het gezellige uren, waarbij je en passant een hoop over Marokko leert.
Van traditionele muntthee en gebak van wakhadeeg tot lamstajine en met de hand bereide couscous – na afloop heeft de lokale keuken weinig geheimen meer. Het voelt als een waar ambacht en dat maakt het zelfs voor de niet-koks een leuke ervaring. Ontbijten is overigens zinloos, want de hoeveelheid eten die uiteindelijk geproduceerd wordt is enorm, en je mag alles opeten. Op een eettafel in het midden van de riad wordt het geheel uitgestald. De vele katten van de riad proberen uiteraard (tevergeefs) ook hun deel op te eisen. Het voelt al met al zo huiselijk dat je haast zou vergeten dat het een geboekte excursie betreft.
Met een beetje geluk neemt Edwina je na afloop mee naar een specerijenmarkt in de oude Joodse buurt Mellah, in een overdekt marktpand met charmante luikjes en balkonnetjes op de eerste verdieping (voor de oplettende omhoogkijker). Dit is zonder meer één van de leukste plekjes van Marrakech!
Een kleine zijafslag vanaf het marktpad leidt naar een binnenplaats die oogt als pakhuis. De stenen vloer vol met blauwe zakken gevuld met kruiden en weinig mensen. Slechts enkele verkopers, nauwelijks klanten, nul toeristen. Wat de plek echter vooral bijzonder maakt is de bovenverdieping: een halfopen galerij, verweerd doch ooit elegant geweest. Over de balustrades heen gedrapeerd tientallen zakken met kruiden, gevuld maar duidelijk al jaren niet aangeraakt door mensenhanden. Een verloren voorraad, de omvang enorm, voorbestemd om nog vele jaren zo te blijven liggen.
Een schimmige trap in een verborgen trappenhuis leidt naar boven, waarbij een smerig hok met teiltjes dat dienst doet als toilet gepasseerd wordt. Hier dissoneren de kleurige Marokkaanse tegels – ook een erfenis uit elegantere tijden – met de mistroostigheid van het sanitair.
Vanaf de galerij – over de stoffige stapel zakken heen – is het zicht op het binnenplaatsje beneden prachtig. De kleurrijke zakken uitgestald (een levendig contrast met hun vergeten broertjes boven) en het zonlicht dat er in zachte stralen op schijnt. Dit zachte licht in combinatie met de stilte en de mystieke sfeer van het pand maken het tot een sereen plaatje. Het pand zou ooit hebben toebehoord aan een inmiddels overleden handelaar en eigenlijk komen hier alleen maar lokale mensen om kruiden te kopen. De prijs-kwaliteitverhouding is hier dan ook stukken beter dan elders.
Aanrader: brokken parfumzeep. Dit leg je bijvoorbeeld tussen je kleding in de kast, of gebruik je na het douchen. Niet goedkoop, maar de geuren ervan zijn onweerstaanbaar.
Het is een beetje gek om met tien stappen weer terug te staan in de normale drukte van Marrakech, waar sereniteit ver te zoeken is. Maar met zo'n ervaring op zak kun je je op een aangename manier verheven voelen. Iets meer local dan toerist, met kennis van nuttige basiswoordjes Arabisch, een inkijkje in het Marokkaanse leven, inwijding in de lokale keuken (de recepten mag je mee naar huis nemen) en de bijzondere ervaring op de specerijenmarkt. En eten wil je de rest van de dag niet meer – maar dat heb je voor een nieuwe liefde wel over.
Kijk voor meer info voor een kookworkshop op: www.houseoffusionmarrakech.com
