De westkust van Turkije biedt meer dan alleen een all-inclusive hotel en dagen strandhangen. Je kan er surfen en genieten van de prachtige cultuur in Efeze en slaperige dorpjes bezoeken zoals Alaçatı.
Burgazada – een ontsnapping uit Istanbul
Verre Avonturen
Een city trip in Istanbul betekent genieten. Genieten van prachtige gebouwen, lekker eten, heerlijk weer, veel cultuur….dit is een fantastische plek en een compleet andere wereld. De charme van Istanbul zit hem in de vele gezichten die het heeft, zo paradeer je het ene moment als royalty langs de Bospurus en sta je het andere moment op een oververhit plein met langsrazende auto's en schreeuwende marktkooplui. Istanbul is de city trip van je leven maar na een dag of 3 wordt het teveel; die drukte, hitte en chaos.
tekst
Esther de Jong
We hebben het hier over een gigantische stad met zo'n 13,5 miljoen inwoners (volgens onofficiële berichten zouden dit er inmiddels 15 a 16 miljoen moeten zijn). Trams barsten uit hun voegen, auto's toeteren, moskeeën roepen en zwerfkatten schieten langs je heen. Geen wonder dus dat menig Istanbullu wel eens verlangt om zich terug te trekken uit deze drukke en oververhitte metropool. En ook wij hadden hier wel oren naar. Even 1 dag niets doen, ontspannen en genieten van wat rust…Zie daar het antwoord: de Prinseneilanden. Istanbul heeft het geluk te beschikken over negen prachtige eilanden op slechts 1 uur vaartijd van de stad. Slechts vier van deze eilanden zijn bewoond en deze worden iedere zomer massaal bezocht door rijke Turken. Op deze manier kunnen zij in de zomer ook gewoon blijven werken in Istanbul maar aan het einde van de dag genieten van een echt vakantie gevoel niet ver van de stad.
Wij besluiten onze dag door te brengen op Burgazada, dit vanwege het feit dat dit eiland de beste gelegenheid biedt om een dag luierend en zonnebadend door te brengen; precies dat waar wij zo naar op zoek zijn. De boot vertrekt vanuit Kabatas, een vertrekpunt wat veel weg heeft van een grote mierenhoop. Toch is veel in Istanbul voor ons verwende Westerlingen ook prima geregeld; het kopen van een kaartje en het vinden van de juiste vertrektijd is snel en makkelijk voor elkaar. Wat ons al eerder is opgevallen in Istanbul is dat Turken over het algemeen weinig geduld hebben. Wachten voor een rood stoplicht doet niemand en stilstaan in een file is al helemaal een belachelijk gegeven. Doorgaan en geen moment tijd verspillen, dat blijkt ook wanneer we samengeperst tussen zo'n 100 Turken voor de toegangshekken staan te dringen, een goed uur voor vertrektijd. Rustig afwachten is geen optie en zodra de boot aanmeert, stormt de massa het dek op. Wij doen uiteraard mee, blijkbaar is er beperkt plek op deze boot? Moeten we rennen voordat we opgerold op de grond tussen ongedierte en bagage ons uur moeten volmaken? Niets van dit alles blijkt waar. De boot heeft ruimte zat en er is plek voor iedereen, vaak inclusief prachtig uitzicht. Na vertrek wordt de skyline van Istanbul al snel steeds kleiner en vormen zich in de verte 9 bollen in de zee versierd met chique
witte huizen. Onze eerste stop is Buyakada waarna de boot nog geen kwartier later aanmeert bij Burgazada. Gelijk aan de haven bevindt zich een pittoresk Spaans aandoend pleintje met een aantal restaurants, ijssalons en supermarktjes. Hier bevindt zich ook gelijk de 'taxistandplaats': de paard en wagen. Burgazada is compleet autovrij en het alternatief is dan wel de fiets of het paard.
Allereerst besluiten we een beetje rond te gaan lopen en stuiten zo op een aantal heerlijke restaurantjes met uitzicht op de zee van Marmara en een imposante skyline in de verte. Wat een rust en wat een uitzicht. Ons enige gezelschap bestaat uit een aantal oudjes die keihard aan het bakken zijn op een paar ligstoelen aan het water en vorstelijk bediend worden door de obers van ons terras. Wij houden het bij een verrassings-lunch aangezien ons Turks en de ober z'n Engels ongeveer op het zelfde niveau liggen. Het resultaat is een heerlijke schaal met een mix van tomaat, kaas, sla, brood en groentes, iets in die trant. Dit is precies waar we voor zijn gekomen; een schitterend uitzicht, heerlijk eten, rust en warmte.
Volgegeten en compleet ontspannen besluiten we van de plaatselijke taxi gebruik te maken en naar het bekendste strandje van het eiland te galopperen genaamd Kalpazankaya.
De rit is op zich al een beleving want hoe vaak zit je nou eenmaal in een paard en wagen op een schitterend eiland met fenomenaal uitzicht? Na een tocht van zo'n 20 minuten komen we terecht bij Kalpazankaya, een klein kiezelstrand met ontzettend koud zeewater en zo'n 5 andere mensen. Het is vast niet het mooiste strand wat velen hebben gezien maar het doet wel heel authentiek en onontdekt aan. Uiteraard worden er bedjes verhuurd en kan je een drankje halen maar het personeel houdt zich vooral bezig met luieren in de zon, er lopen hier en daar wat honden rond te kuieren en er heerst vooral een serene rust. Een perfecte plek om even je ogen te sluiten, weg te dromen en een waar vakantiegevoel over je heen te voelen komen.
Om de dag zo perfect mogelijk af te sluiten is er eigenlijk maar 1 aanrader: het Kalpazankaya restaurant. Dit restaurant bevindt zich boven aan het strand op een klif en biedt een fenomenaal uitzicht over de zee inclusief schitterende zonsondergang. Er valt aan te raden om te reserveren want het restaurant zit afgeladen met voornamelijk Turkse zakenlui, families en groepen vrienden. De Raki vloeit rijkelijk en er kan een keuze gemaakt worden uit zeer veel verschillende en verrukkelijke gerechten. Voor de Westerse vrouwen onder ons: laat het allemaal over je heen komen, de man bepaalt namelijk wat er op tafel komt. Even wennen natuurlijk maar ook niet helemaal verkeerd. Op deze manier wordt je continue verrast met het ene na het andere fantastische gerecht. De appetizers in dit restaurant zijn werkelijk voortreffelijk en als hoofdgerecht genieten we van een heerlijk visgerecht wat recht uit de zee lijkt te zijn gekomen.
Halverwege de avond wordt een Turkse band ingezet met duidelijk bekende en geliefde nummers want binnen no time staat het halve restaurant op zijn benen en wordt er gedanst en gezongen. De uiteindelijke rekening ligt iets hoger dan de normale standaard in Istanbul maar is het dubbel en dwars waard. En zo laten wij ons rond een uur of 10 in een opperbeste stemming weer naar de haven draven vanwaar we de boot terug nemen naar het hectische Istanbul. Een heerlijke dag om echt tot rust te komen en waarna je de gekte van de stad weer gemakkelijk het hoofd kunt bieden.
