India is één van de meest uitdagende en fantastische landen tegelijkertijd. Het is er soms ranzig, druk, chaotisch en arm maar tegelijkertijd ook zo kleurrijk en levendig met alle bijzondere rituelen, spirituele plekken en landschapp
De Delhi Metro
Verre Avonturen
Als de deuren opengaan, botst de stroom uitstappers op de stroom instappers en word ik door die laatste stroom voortgestuwd tot in de dichtste mensenmenigte die ik ooit heb ervaren. Nog steeds drukken zich mensen naar binnen. 'Please stand clear of the doors', klinkt het een paar maal terwijl de deuren zich sluiten en weer openen.
tekst
Theo Molenaar
Uiteindelijk zijn de mechanieken tevreden en vertrekt de trein van acht rijtuigen met medeneming van veel meer dan de 2400 personen die er officieel in zouden moeten kunnen. Zoals veel dat met drukte te maken heeft, heeft India ook hier een overtreffende trap te pakken. Het is een ervaring, dat wel, maar het is beter de metro alleen buiten de spits te gebruiken.
De Delhi metro is een on-Indiaas verschijnsel. De forse treinstellen behoren tot de netste plekken van het land. De marmoleum vloeren ziet eruit alsof ze kortgeleden gelegd zijn, de wanden zijn schoon en de chromen stangen glimmen. Het is verboden te eten, te drinken, te spuwen en te roken. En de treinen, die soms met een frequentie van 24 stuks per uur rijden, zijn op de minuut op tijd.
Is het hart van de metro keurig en efficiënt, naarmate je verder naar buiten gaat, komt het India dat je kent steeds meer terug. De perrons hebben alweer een wat groezelig stofmat patina. De poortjes werken met chipkaarten en contactloze tokens maar voor die poortjes staan aftandse röntgenapparaten en detectiepoorten, waarachter iedereen nog eens met een metaaldetector wordt gecontroleerd, met lange, in de spits soms tientallen meters lange rijen als gevolg. De meeste bovengrondse stations zijn uit een gemeenschappelijke mal gegoten: op grove betonnen poten staande betonplakken met vaalblauwe overkappingen die in het stadslandschap zijn neergestrooid, soms vlakbij ineens nietig lijkende woonbuurten.
De bovengrondse stukken metro bieden wel een mooie blik op de stad, Delhi in vogelvlucht. Je ziet buurten waar het lijkt alsof er kortgeleden een ramp heeft plaatsgevonden. Half ingestorte, afbrokkelende en onaffe bouwsels staan in chaos door elkaar te midden van opengebroken straten vol losliggend vuil. Er zijn ook keurige wijken met nogal saai ogende bakstenen appartementsgebouwen, plekken met veel groen, vuilnisbeltenwaarop mensen naar bruikbare zaken zoeken, rommelige industrieterreinen en er is zelfs een incidentele golfbaan. Het loont ook de moeite eens zomaar ergens uit te stappen. Ineens sta je in een doorsnee straat buiten de toeristische gebieden. Geen echte attracties, maar het gewone leven. Mensen zijn verbaasd een toerist te zien en maken, voorzover de taal het toelaat, graag een praatje.
De metro is ook een goede manier om wat verder van het centrum liggende attracties te bereiken. Qutub Minar bijvoorbeeld of de Lotus tempel.
En voor een verrassende kant van Delhi, Nehru place, de halte vóór de Lotus tempel (halte Kalkaji Mandir), Dit bovengrondse station is een modern en strak gebouw dat plaats biedt aan een shopping mall met elektronicawinkels en een foodcourt, waar behalve filialen van McDonald's, Kentucky Fried Chicken en Starbucks, ook een hip sushirestaurant, een Thai, een Chinees en diverse Indiase fastfoodketens onderdak hebben gekregen. Achter het station is een park, waar het verkeerslawaai bijna verdwenen is, vogels te horen zijn, families op het gras picknicken en stelletjes op een bankje zitten. Er wordt gecricket, kinderen spelen met een bal en groepjes oudere mannen spelen kaart. Het is een onverwachte oase in het hectische Delhi. In het park is ook de grootste Hare Krishna tempel van Delhi, de ISCON. Kunstig vormgegeven torens flankeren een zaaltje waarin gepredikt en gezongen wordt, met glinsterende voorstellingen in nissen. Er worden foldertjes uitgedeeld die het geloof uitleggen en je mag alles. Toeristen zijn er niet veel, Indiase Hare Khrishna aanhangers des te meer. Een bijzondere plek met een bijzondere sfeer die door zijn hoge ligging ook nog eens een fraai uitzicht over Delhi biedt.
Ritten in de metro kosten een paar dubbeltjes. Je kunt per traject tokens aan het loket kopen of een smartcard aanschaffen. Een dagkaart voor toeristen kost iets meer dan een euro. Fotograferen, zware bagage, het meenemen van drank en het vervoeren van dieren, dierlijke resten en menselijke skeletten zijn verboden.
Theo schrijft niet alleen reisverhalen. Hij maakt tijdens zijn reizen ook prachtige foto's. Die vind je op zijn website: Pictures.TheoMolenaar.nl
