Aan de kop van de straat bevindt zich een buurt met een andersoortig uitgaansleven. Aan weerszijden van een grid van brede straten en kaarsrechte flatgebouwen strooien vijf verdiepingen hoge kolommen met eenvormige neonreclames een vale gloed over ons uit. De meeste uithangborden zijn in het Japans. Enkele Engelse woorden als 'pink love', 'rose' en 'girls' geven, samen met de kleurstelling, aan waar het hier om draait. Er zijn er honderden, discreet gevestigd op de hogere verdiepingen. Maar we zijn op zoek naar
een ander soort uitgaansgelegenheid; het foldertje repte ook van gelegenheden met namen als Barcos en Bar Alcoholiday.
Een klein geel bordje op een van de flats aan de grauwe rand van het gebied rept over Stevies. Ook een zaak uit het foldertje met de op meerdere wijzen interpreteerbare naam 'Stevie's Wünderbar'. We nemen een krap liftje en stappen op de vijfde verdieping uit in een kaal betonnen galerijtje. Een vaalgele stalen deur vol stickers geeft toegang tot een barretje van zo'n tweeënhalf bij vijf meter en een iets smaller balkon omzoomd door een massieve betonnen rand.
Achter een houten bar voorzien van pianotoetsen staat een smalle kast met een flessen sterke drank, Aan beide zijden geflankeerd door een veel grotere kast vol langspeelplaten en een bescheiden hoeveelheid CD's. Aan het eind van de bar een mengtafel met twee platenspelers en een paar CD-spelers. De wanden zijn versierd met posters en platenhoezen. Stevie Wonder, de Crusaders, Lionel Richie, de Commodores en zelfs Michael Jackson voor hij blank werd.

Een wat gezette Japanse dertiger met een heus Afrokapsel staat achter de draaitafels en kondigt het volgende nummer aan. Een stuk of vier klanten hangen achter de bar. Een half uurtje later zullen ze verdwijnen. 'Stevie' is druk bezig met zjn platen, schuift nog een nieuwe song in voor hij vraagt als hij daarmee klaar is wat we willen drinken. De komende uren zal dat zo blijven. Stevie staat met veel plezier achter zijn draaitafels en verzorgt een non-stop stroom van smaakvol achter elkaar gezet Motown materiaal. Platen worden op scherp gezet, af en toe wat scratching of een kort intermezzo. De aankondigingen verdwijnen met de Japanners, maar de stroom muziek droogt geen seconde op. De ene zeventiger of tachtiger jaren klassieker na de andere passeert de revue, afgewisseld door minder bekend repertoire met groovende bassen, funkgitaren en veel soul. De overgangen zijn steevast mooi getimed en er valt geen moment stilte. Er wordt ook nooit meer dan één nummer van een LP gedraaid. Opgetogen lijkt onze DJ telkens iets nieuws te ontdekken om toe te voegen aan het kleine voorraadje naast de draaitafels. De hoes van de elpee, single of CD die te horen is wordt keurig neergezet op een plek midden voor de kast.
In de tijd die resteert schenkt onze diskjockey tapbier uit een soort inloopkast aan de zijkant van de bar, wat vertraagd omdat de muze roept. Plaat opzetten, een deel van de bestelling inschenken, plaat opzetten, de rest inschenken, plaat opzetten, opschuimen, serveren en snel weer een plaat opzetten. Het is zijn eigen feestje, publiek is welkom, maar de muziek gaat voor. Een onverwachte verassing in deze Japanse miljoenenstad.
Meer weten? Check dan: http://stevies.jimdo.com/
Theo schrijft niet alleen reisverhalen. Hij maakt tijdens zijn reizen ook prachtige foto's. Die vind je op zijn website: Pictures.TheoMolenaar.nl