India is één van de meest uitdagende en fantastische landen tegelijkertijd. Het is er soms ranzig, druk, chaotisch en arm maar tegelijkertijd ook zo kleurrijk en levendig met alle bijzondere rituelen, spirituele plekken en landschapp
Sinterklaasland
Verre Avonturen
Vlak bij de Pakistaanse grens ligt vlak bij de plaats Amritsar, de heilige stad van de Sikhs. Het Sikhisme is een aparte religie binnen India, gesticht door Guru's die het kastenstelsel van het Hindoeïsme en de rigiditeit van de islam verwierpen. Een aantal van deze guru's hebben een bijdrage geleverd aan een boek; het boek der openbaring, dat de woorden van god en zijn boodschappers op aarde moet bevatten, naast hymnes en gebeden.
tekst
Theo Molenaar
De tiende Guru van de Sikhs benoemde het boek tot zijn opvolger, waarmee het boek dus een bijna goddelijke status kreeg. Toen een aantal exemplaren van het boek werd overgebracht naar Canada, kregen ze ieder een eigen zitplaats in het vliegtuig en werden ze uitgezwaaid door de eerste minister.
Sikhs, althans de mannen, laten hun baard staan, hebben een tulband op en gaan vaak gekleed in lang overhemd, dat als het vrij hangt een soort gewaad wordt. Het zijn vriendelijke mensen, goedlachs en gastvrij en duidelijk niet zo gewend aan toeristen. Amritsar is een totale verkeerschaos, maar vanuit tientallen fietsriksja's wordt ik vriendelijk toegeknikt en -gezwaaid.
Ondanks de tulband hebben wat oudere Sihks, met een grijze of witte baard een hoog Sinterklaas-gehalte, als ze vanuit een riksja vriendelijk zwaaien. Iemand noemde de kerstman, maar die komt uit het land van de valse illusies en deze zijn echt en vriendelijk dus die vergelijking gaat niet op.
Tegen de avond verruil ik de verkeerschaos voor de rust van de beroemde gouden tempel. Alcohol en tabak zijn in de tempel niet welkom. Na het verbodsbord al een aardig stuk gepasseerd te zijn weet ik mijn sigaren te verbergen in mijn schoenen, die ik ook moet inleveren.
Een grote binnenplaats omzoomt de 'poel van nectar', een plas water waarin enkele gelovigen een heilig bad nemen, nadat ze zichzelf met een ketting hebben vastgemaakt aan de kant. Ze kunnen geen van allen zwemmen en hoewel verdrinking in heilig nectar een mooie dood moet zijn voor een Sikh stellen ze die toch liever uit.
In het midden is een gebouw met een koperen dak, waaraan de tempel zijn naam te danken heeft. Van daaruit wordt de gehele dag uit het heilige boek geciteerd, begeleid door een paar tabla's en een soort harmonium. Ondertussen loopt een veelkleurige menigte rondjes rond het meer. Het zachte licht en het gezang zorgen voor een serene sfeer. Mensen liggen langs de kant, slapen, bidden, mediteren en lopen hun processie. Constant willen kinderen en volwassenen me de hand schudden en poseren voor een foto. Op het terrein bevindt zich ook de Pangat, de gemeenschapskeuken. Bij iedere Sikh-tempel hoort een keuken die een gratis maaltijd verstrekt aan iedere bezoeker, ongeacht hun geloof. De keuken wordt geheel gerund door vrijwilligers. Deze keuken is de grootste en doet tienduizenden maaltijden per dag.
Als het langzaam donker wordt krijgt het koper zijn gouden gloed, gaan de pelgrims er sprookjesachtiger uitzien, lijkt de muziek intenser te worden en de sfeer steeds serener… ik blijf tot laat hangen; een bijzondere plek.
Theo schrijft niet alleen reisverhalen. Hij maakt tijdens zijn reizen ook prachtige foto's. Die vind je op zijn website: Pictures.TheoMolenaar.nl
