Vol goede moed versliepen wij ons redelijk en na een enorm snelle rit naar het vliegveld konden we bijna direct instappen in de vlucht van 5.10 uur naar Nairobi. Zijn ook geen vertrektijden!

Enkele uren later liepen wij over het warme vliegveld van Zanzibar. De ontvangst daar is niet al te vriendelijk. Bij de hal stonden officials om te checken of iedereen het gele boekje met yellow fever certificaat bij zich had. Ik niet maar dat maakte niet uit kennelijk. De jongen na mij had het boekje ook niet en werd meegenomen naar een injectieruimte en ter plekke voorzien van de injectie. Een andere man werd anders behandeld: verboden toegang! Wachten op de eerste vlucht terug naar het vaste land. Een zeer goede raad is dan ook om altijd je gele boekje mee te nemen wanneer je naar Tanzania/Zanzibar gaat. Wij waren erg blij dat we uiteindelijk echt op Zanzibarese bodem stonden.

Na een autoritje van een klein uurtje liepen we dan over datgene wat wij zo graag wilden: strand! En de entree van het hotel bleek ook nog eens op een dikke meter van de Indische Oceaan te liggen dus echt veel beter kon niet. Ingecheckt (dat betekent in mijn geval meestal het neersmijten van mijn tas en de deur weer dicht doen om zo snel mogelijk naar buiten te gaan) en op pad. Jambiani ligt aan de oostkust van het eiland en bestaat grof gezegd uit een klein dorpje met een heleboel hotels en restaurantjes. Wel alles kleinschalig dus gelukkig geen Spaanse hoogbouwperikelen hier. De komende dagen zouden wij op de juiste plek zitten. De oceaan was ongelooflijk groen en blauw, het water zo helder dat je zeker 10 meter diep kon kijken, het weer geweldig en het strand super. Toch hebben we meer gedaan dan alleen op het strand vertoeven.

Op een klein stukje rijden lag Jozani National Park, niet zo groot als bijvoorbeeld Serengeti maar toch leuk. Ik heb nu eenmaal een zwak voor apen en in dit park leeft de endemische Zanzibar red colobus aap. Wat een schatjes, lijken net hele oude mensjes maar dan wel die soort die nog door bomen springt. Verder stelt het park niet al te veel voor hoewel het mangrove bos best even leuk is. Na schildpadden geknuffeld te hebben was de rit terug naar ons strand weer welkom. Strandwandelingen, drijven in de oceaan, massage op het strand…leuke plek.

Dolfijnen spotten had ik al meermalen gedaan (krijg je wanneer je in Walvisbaai Namibie hebt gewoond) maar mijn partner niet dus met een kleine boot op zoek naar deze spring in het velds. En het blijft gaaf om deze dieren in het wild te zien. En dat helemaal in zulk helder water. Wij troffen een vrij grote groep en wat hier anders is dan in Namibie of zelfs Nieuw Zeeland: alle toeristen springen met een snorkel achter de dolfijnen aan. Een bijna net zo leuk gezicht als de dolfijnen zelf. En ondertussen beweeg je je over koraalvelden. Echt mooi dus.

De hoofdstad van het eiland is Stone Town en eigenlijk waan je je in Istanbul zodra je de oude stad inloopt. Zanzibar is bijna volledig islamitisch en daarmee struikel je dus bijna over moskeeen en badhuizen. Kleine straatjes, marktjes, kooplui, winkeltjes. En warm. Ongelooflijk warm! Onze eerste echte geplande citystop was het Nationaal Museum. We wisten de ingang nog te bereiken maar de deur (een van de overweldigend mooie deurpartijen van Zanzibar) werd toen snel dichtgegooid. De dame binnen wilde ons nog net te woord staan: “closed”. Ok, what time does it open up? Dont know.” En daar ging de deur weer dicht. Later hoorden dat het museum gesloten was in verband met instortingsgevaar. Hoewel gevaar, er waren daadwerkelijk hele stukken museum naar beneden gekomen. Het oude fort was wel open en uiteindelijk is een markt op Zanzibar ook een echte aanrader. Kruiden en specerijen. Heerlijk! Voor de rest is Stone Town een plek waar je gewoon moet gaan zwerven. Iets wat ook wel min of meer vanzelf gaat want in dergelijke wijken ben ik altijd direct de weg kwijt.

Terug op het strand besloten wij om de resterende dagen daar door te brengen. Lekker eten (denk eens aan gegrilde kreeften op het strand…), lekker bier, lekker luieren. We hebben zelfs fietsen gehuurd om eens een stukje ouderwets te pedalen. Het is er vlak wat het fietsen erg aangenaam maakt. En verder…die oceaan blijft er om vragen bewonderd te worden. De bevolking gebruikt de oceaan als eerste levensbehoefte: vissen, schelpen, zeewier, alles wordt gebruikt. Na vele strandwandelingen hadden wij een leuke verzameling schelpen opgebouwd voor het aquarium thuis. Niet een altijd even goed plan want de douane is daar redelijk scherp en schelpen mogen niet uitgevoerd. Maar ook hier weer een tweesporenbeleid….O, jullie komen uit Uganda? Dan is er geen probleem! Wij blij maar de mensen achter ons moesten alles uit hun tassen halen en vooral de schelpen inleveren. Nog een tip is dan ook om geen schelpen mee te nemen het eiland af.

Zanzibar is al met al een geweldige bestemming voor een paar relax-dagen. Je vindt hier alles van goedkope tot peperdure accommodaties en het dagelijks leven kun je zo duur maken als jezelf wilt. Kortom, een aanrader eerste klas!