Wapenen tegen winterkou: want of handschoen

Iedereen die wel eens de kou opzoekt, komt voor de vraag te staan: wanten of handschoenen? Wat is nu het beste om warme handen te hebben en houden in winterkou. De meeste baby’s en kinderen krijgen als eerste variant steevast wanten, maar op een zeker moment stapt vrijwel iedereen op handschoenen met losse ‘vingers’ over.

Daar kan je immers makkelijker wat mee pakken of vastmaken, zo is het idee. Maar waarom dragen dan toch vrijwel alle ski-instructeurs en berggidsen wanten? Hoe lossen die het moeilijk(er) pakken van dingen op? Reden om de proef op de som te nemen in winters Zweden, met een paar wanten van het merk Swany. Wat is fijner: wanten of handschoenen?

Hiken in het Zweedse Dalarna met tegenwind en gevoelstemperatuur -15 graden, dat levert vast en zeker koude handen op. Meteen een goede eerste test dus. Om de sneeuwschoenen aan te doen, moeten de wanten uit. Het dichtklikken van de klemmen is onhandig namelijk met drie vingers vast, en duim en wijsvinger los.

Dit is namelijk een van de varianten voor wanten die er inmiddels zijn: naast wanten met alleen een duim los, zijn er ook types met twee vingers los. Hiermee is het bijvoorbeeld wél iets makkelijker om een verloren stok te pakken of een broodje te eten, maar je krijgt er geen klemmen mee open of dicht. 

Maar, als je dan eenmaal de wanten weer aantrekt, warmen je vingers veel sneller op dan wanneer je ze in een handschoen steekt. Bedenkt dat dan iedere vinger voor zijn eigen warmte moet zorgen, en het aanbrengen van isolatie in zo’n kleine oppervlakte ook lastiger is, dan in een grote want. Mochten je handen wat nat zijn, dan is dat in een want ook minder erg, zo blijkt. Het aantrekken gaat minder stroef. Eén-nul voor de wanten dus.

In Idre Fjäll kan je moeiteloos skiën, langlaufen, sneeuwwandelen, paardrijden of met een husky slee op pad. Ben je bij de eerste drie activiteiten zelf behoorlijk actief, de laatste twee winter-varianten zijn aanzienlijk minder inspannend. Dat levert vast en zeker koude handen op. Niet voor niets dat er in Lapland verwarming op de handvatten van een sneeuwscooter zit én zelfs dan kan je nog koude vingers krijgen. Trouwens, je krijgt daar altijd dikke, leren wanten te leen (of huur) bij activiteiten. Geen handschoenen dus.

Met de wanten blijkt paardrijden prima te doen, en uur een zonder koude handen lukt precies. Waar enkele jonge ruiters na een drie kwartier de lol van het rijden verliezen door koude handen, is er bij de want-dragers nog geen vuiltje aan de lucht.  Ook het sturen van een husky slede is goed te doen met vier vingers bij elkaar. Blijft het aan en uitdoen van schoenen over. Maar is dat met handschoenen wel te doen?

Wie op reis af en toe een foto van een mooi winters tafereel wil maken, herkent het probleem van koude vingers. Fotograferen gaat niet met handschoenen of wanten. Met een zonnetje niet zo’n probleem, maar als het echt koud is, dan weerhoudt het idee van koude vingers je soms van een foto maken. Steeds meer fabrikanten denken daar ook over mee. De beste oplossing is een dunne handschoen, met grip voor je telefoon en speciale stof om een touchscreen te bedienen. Zo’n handschoentje past aanzienlijk beter onder een want, koop je wanten er wel meteen op, misschien een maatje ruimer.