Wandelen over de Godenweg in Italië

De Godenweg (de Via degli Dei) voert in 120 kilometer als het ware van de barok van Bologna naar de renaissance van Florence, waar als hoogtepunt van die periode de David van Michelangelo op de wandelaars staat te wachten. Het is een uitgezette wandelroute en eenmaal aan de wandel voel je je een gezegend mens. Neem alleen al de vele vriendelijke Italianen, die je op een ouderwets katholieke manier begroeten met ‘salve!’. Bovendien voelen je medewandelaars en jijzelf je vast en zeker beschermd door de goden waarnaar dit pad is vernoemd, al is de naamgeving waarschijnlijk ook uit marketingmotieven gekozen.

Een Godenweg, die naam is natuurlijk niet voor niets gekozen. Allereerst is daar de God die met een hoofdletter dient te worden geschreven. Deze en huist onder meer in de basiliek van San Luca. De eerste pittige klim leidt naar deze barokke kerk. Deze route is geheel beschut tegen de felle zon door de portico, een van de overdekte galerijen waar Bologna om bekend staat. Van die bouwstijl zijn in de stad meer voorbeelden te vinden.

Parallel aan de portico naar San Luca loopt een al even steile weg omhoog, waarop zo te zien menig wielerkoers is verreden. Op het asfalt is meer dan eens de naam van Pantani gekalkt, waaruit moge blijken dat de Italianen hun mindere goden en zelfs hun gevallen goden in ere wensen te houden. Na de San Luca wijst voor het eerst een bordje de richting aan van de Via degli Dei, de Godenweg. Behalve met de bordjes wordt de route ook aangegeven met de wit-rode balken van de Grande Randonnees.

Na de Monte del Frate (Berg van de monniken) is de Monte Adone is de eerste serieuze berg die beklommen en vervolgens weer afgedaald moet worden tijdens je Godenweg. De berg zou net zo mooi zijn als de mythologische jonge god, vandaar de naam. Ook het uitzicht vanaf de top – vanzelfsprekend getooid met een kruis – mag er zijn. Het pad omhoog en omlaag is grotendeels leemgrond. Het wordt terecht afgeraden erop te gaan als het geregend heeft. Als dat het geval is, leidt gelukkig ook een pad om de berg heen, dus geen reden om dag te pauzeren.

De Via degli Dei wordt beschreven in de reisgids ‘Wandelen over de Godenweg’ (17 euro). De gids biedt tal van wetenswaardigheden over plekken die je passeert, zoals het naar de god Jupiter verwijzend plaatsje Monzuno. En je leest dat verderop de bijna 1000 meter hoge Monte Venere ligt, die is vernoemd naar Venus, de godin van de liefde.

De gids schrijft dat de Bolognezen de Via degli Dei tenminste eenmaal in hun leven gelopen te willen hebben. Volgens de Italianen die ik onderweg sprak, is dat echter niet zo. Wel willen velen van hen zo nu en dan de vier kilometer lange klim naar de San Luca maken. Deze geldt als een pelgrimspad. De afdaling aan de andere kant van de heuvel is een kruisweg, te beginnen bij de laatste, veertiende statie.

Al is tegenwoordig bijna alles op internet te vinden, de wandelgids is toch handig om bij je te hebben op de Godenweg. Al was het maar vanwege de tips voor restaurantjes op de route en overnachtingsplekken, zoals hotelletjes, agroturismo’s en B&B’s, waar je vaak al voor een paar tientjes in een gespreid bedje ligt.
Kies er bijvoorbeeld voor om op het eind van de eerste etappe met open armen en een koud biertje te worden ontvangen door Donatella. Zij drijft in haar eigenhandig aangelegde botanische tuin het B&B Nova Arbora, waar het goed toeven is. Extra fijn: de beenspieren kunnen ontspanning vinden in het zwembad.

Inmiddels ben je al lang en breed van de provincie Emilia-Romagna in Toscane aanbeland. De kenmerkende cipressen rijzen hier steeds vaker op uit het landschap en bezomen onder meer delen van het pad naar het dertiende-eeuwse klooster van Monte Senario. De bijbehorende kapel is van twee eeuwen later en door de rijke decoraties zeer de moeite van het bezichtigen waard tijdens het lopen van de Godenweg.

Al gauw daarna komt voor het eerst in de verte Florence met zijn Duomo in zicht, is het verder voornamelijk geleidelijk afdalen naar de stad en zit je tocht er op.

Die aankomst in de stad levert een klein puntje van kritiek op over de verder prachtige Godenweg. De laatste kilometers voeren langs een bochtige, dalende weg, waar het uitkijken is voor het drukke autoverkeer. In tegenstelling tot de regels in Nederland, is het in Italië raadzaam uiterst rechts van de weg met het verkeer mee te lopen. Desondanks blijft het oppassen voor Italiaanse scheurneuzen.

Benut langs deze weg daarom zeker een paar parkjes, die kunnen voor even als veilige vluchtoorden voor het verkeer dienen. Hoe heerlijk is het om, met uitzicht op de stad, een rustmoment in te lassen op een bank. Stel de aankomst nog even uit en mijmer over de mooie wandelervaringen van de voorbije dagen!

Naast de Godenweg (Via degli Dei) bestaat er in Italië ook het Godenpad (Sentiero vegli Dei). Deze laatste, niet voor niets wat drukker belopen route, gaat spectaculair hoog langs de Amalfikust van Bomerano naar Positano. Het is niet meer dan een dagmars, te combineren wellicht met een bezoek aan Napels, een stad die een mens gezien schijnt te moeten hebben voor hij gaat hemelen, geveld door corona of welk ander onheil dan ook.