Het geldt voor elke stad die je op je reis bezoekt: de duur van je verblijf bepaalt wat je er in die beperkte tijd kunt ondernemen. Als je op je rondreis door Maleisië in Melaka komt, staat ongetwijfeld het oude centrum op het programma: St. John's Fort, de kerken en, zoals het nog steeds heet, het Nederlandse Plein. Er zijn echter nog twee aanraders.

Tip van Reisbijbel: “Misschien zit er in je rondreis ook een night tour. Wij belandden daar ook in, maar het is geen aanrader. De hele meute gaat in fietstaxi's in colonne door de stad, zonder enige uitleg en onderweg nota bene gefotografeerd en gefilmd door Japanse toeristen!”

Ontelbare stolpflessen in China Town

Melaka is niet groot. Waar je ook bent, China Town is dus nooit ver weg. Vanaf het Nederlandse Plein loop je langs de rotonde, over het bruggetje over de Sungai, de Chinese wijk binnen. Qua afmeting verdient Melaka's China Town de naam niet, maar de straatjes zijn wel echt Aziatisch en misschien zelfs ook echt Chinees. Winkeltjes met antiek, lijsten, potten en pannen én kruiden. Een kleine apotheek met ontelbare glazen stopflessen aan de wand en op de toonbank.

Bij veel winkels is er geen deur die toegang geeft tot de zaak, maar een hele open voorgevel die 's avonds met luiken wordt afgesloten. Vroeger, onder de Nederlanderse overheersing, heette de Jalan Hang Jebat de Jonkers Straat, later hebben de Engelsen er de fraaie vertaling Junk Street aan gegeven.

Je komt volop boeddhistische en taoïstische tempels tegen in de wijk, waaronder de grote Cheng Hoon Teng Tempel. Aan de overkant daarvan, is een bijzonder winkeltje: Wah Aik. Deze schoenmaker was gespecialiseerd in het maken van de kleine schoentjes die ooit werden gedragen door de Chinese vrouwen met afgebonden voeten. Het winkeltje leverde deze poppenschoentjes aan de welgestelden van Melaka.

Verderop is de Kampung Kling Moskee een architectonisch allegaartje: een minaret in de vorm van een Moorse toren en een terrassendak zoals je die bij Hindoetempels ziet.

Eten in een enorme food hall

Zo levendig als de straatjes van Chinatown in de middag zijn, zo uitgestorven zijn ze 's avonds. Ook alle cafés en restaurants trekken in de avonduren de luiken en ijzeren hekken dicht. Zo'n tien jaar geleden is een enorme shopping mall geopend, de Dataran Pahlawan Mall, waar je ook kan eten. In een ruimte van zo'n tachtig bij vijftig meter zijn in het middengedeelte vakken met keurige zitjes gemaakt. Rondom, langs de wanden van de loods, zijn kiosken met elk zijn eigen specialiteit.  Je zoekt een plekje en onthoudt het nummer dat op je tafel staat. Vervolgens is het de bedoeling dat je aan de wandel gaat en bij deze en gene je bestellingen doet, waarna elk restaurantje het eten bij jouw tafeltje in het middengedeelte bezorgt. Telkens als je ergens iets bestelt, reken je het ter plekke af en geef je het nummer van je tafel door.

Tip van Reisbijbel: “Bestel een biertje. Een groen meisje op rolschaatsen levert de Carlsberg-bieren af bij je tafeltje!”

Hoewel de ambiance niet echt sfeervol en intiem is, is het indrukwekkend efficiënt. Het bij elkaar scharrelen van je eigen kostje heeft ook wel wat. Geen onduidelijke menukaarten: want what you see is what you get!