Als vrij slordig persoon vond ik zo’n rugzak waar je alles via de bovenkant er in moet stoppen en ook weer in omgekeerde volgorde er uit moet halen een regelrechte nachtmerrie. Als je op pad bent en ergens maar even blijft dan moet je pakken wat je nodig hebt en de rest kunnen laten zitten. Wat je dan ook toevallig nodig hebt. En het is ook fijn te zien wat je hebt gepakt. Dus zo’n zwart gat oplossing was in ieder geval niets voor mij. Een vak dat aan de voorzijde opengeritst kan worden is dan een stuk handiger.

Dan heb je van die rugzakken met allerlei zijvakken, voorvakken, ondervakken, bovenvakken en extra vakken. Niet handig: je kunt niet alle vakken op slot doen en een beetje statief, toch een eerste levensbehoefte op reis, past in géén van die vakken. En in die vakken die niet afgesloten kunnen worden kun je eigenlijk alleen vuile was kwijt of spullen die je kunt missen en dus net zo goed thuis kunt laten. Om nog maar te zwijgen over de onrust die het geeft als die rugzak onbewaakt onderin busjes wordt vervoerd naar een land waar de doodstraf staat op drugsmokkel. En dan al die paddings, rugbanden, heupbanden en andere bandjes. Als je de zak niet op je rug draagt zitten ze vreselijk in de weg en ze zijn een crime op de bagageband. Dus moet er weer een zak gekocht worden om de rugzak in te verpakken. En dan nog die stukken aluminium die hem inflexibel en star maken. Denk eens aan het extra gewicht en aan de CO2 die wordt aangemaakt als al die onderdelen de wereld wordt rondgevlogen.

Want hoeveel loopt de gemiddelde backpacker eigenlijk met zijn rugzak? Meestal bar weinig, zelden meer dan een paar honderd meter. Tenminste dat is mijn ervaring in al die jaren. En het werd al helemaal lastig toen ik de rugzak anders dan op mijn rug moest dragen. Op drukke busstations kon namelijk iemand misschien wel mijn tas met dure kameraspullen weggrissen en sneller verdwijnen dan ik hem met rugzak op kon inhalen maar niet met mijn grote rugzak ontsnappen terwijl ik slechts een kilo of 6 kamera op mijn rug had. Dus de rugzak werd op dat soort momenten en onhandige tas.

Kortom de ideale rugzak kun je dragen als een tas, heeft één groot vak, is licht sterk en waterdicht, zodat hij ook boven op een Indiase bus kan die door de moesson rijdt . En is, indien nodig, ook op de rug te dragen. Ik heb hem gevonden: het is de North Face duffel bag. Negentig liter en slechts 1800 gram. De draagbanden kunnen er gewoon in. Verkrijgbaar in onder meer knalgeel en gifgroen, zodat je hem er vlot uitpikt op de band.

 

 

Verpak je vervolgens alles wat je meeneemt in kleinere zakken, dus dingen voor onverwacht weer bij elkaar, dingen voor als een hotel zaken mist (handdoek,lakenzak, opblaaskussen) bij elkaar, een zak met medicijnen en alle reservespullen (als het meezit hoeft die er de hele reis niet uit). Elektronica in een waterdichte doos, je kleren samengeperst in zo’n vacuümzak en je kunt efficiënt en overzichtelijk op pad.

 Theo schrijft niet alleen reisverhalen. Hij maakt tijdens zijn reizen ook prachtige foto's. Die vind je op zijn website: Pictures.TheoMolenaar.nl