Winterkamperen wordt steeds populairder. Gelukkig maar, want het een een geweldige manier om te genieten van de sneeuw en kou én toch lekker dicht bij de natuur zijn. Bij de Franse campings van Huttopia kan je ook in de winter terecht, en op een aan
Tips reizen Champagne-Ardennen
Reportages
Tuurlijk, je kunt in de Champagne streek van een heerlijke bubbelwijn nippen. Maar dit deel van Frankrijk leent zich ook bij uitstek om even van de natuur te genieten. Vergeet even de grote champagnehuizen en de stad Reims en geniet van het natuurschoon en culinaire hoogstandjes.
tekst
Eva Hopstaken
Het regent. De druppels spatten tegen de ramen van de Thalys, die met een gemiddelde snelheid van 300 kilometer per uur, vanuit Nederland, door België, naar Frankrijk raast. Na een voortreffelijk ontbijt, ben ik, voor ik er erg in heb, al in Parijs. Overstappen op de TGV naar Reims, waar mijn huurauto klaar staat om Champagne-Ardennen regio te gaan verkennen.
Niet voor Roodkapje
Majestueus, eng, fascinerend, de wolf is een mythisch dier. “Eén roedel, op een hectare, maar 13 individuen, met elk een eigen karakter en een eigen wil,” vertelt Anna enthousiast over 'haar' wolven. In Parc Argonne Découverte, is ze samen met haar collegae verantwoordelijk voor het wel en wee van deze machtige beesten. “Vier uur 's middags is het voedertijd, maar de wolven zijn in de ochtend en aan het einde van de dag actiever,” voegt ze er aan toe. En dat merk ik, de wolven laten zich slechts van een afstandje zien om vervolgens weer snel tussen de bladeren in de bossen te verdwijnen. Haar collega loopt nonchalant voorbij met een enorme roofvogel op zijn arm, want ook die zijn in het park te bewonderen. Ooievaars, uilen, gieren allen krijgen ze de aandacht die ze verdienen van Anna en haar team.
Tuber aestivum
Na ruim een uur, door aanhoudende regen rijden, ontvangt Benoît me, in zijn herberg, Auberge des Moissons. “Sinds 2007 run ik hier dit hotel, op de plaats waar mijn (over -groot) ouders ooit een boerenbedrijf hadden,” vertelt Benoît me, onder het genot van een goed glas champagne. Hij is tevens voorzitter van de Marne Truffel Associatie, een kenner dus op het gebied van de tuber aestivum, oftewel, de truffel. Een uitgebreide PowerPoint presentatie leert me dat er verschillende typen truffels zijn. Je kunt ze op verschillende manier zoeken, te weten met een varken, vliegen en met honden. Het prijsverschil is enorm tussen de verschillende soorten. De witte truffel uit Italië bijvoorbeeld kost een slordige € 3.000 per kilo, daarentegen heb je slechts 2 gram per gerecht nodig. “Onthoud over de tuber aetivum het volgende: deze moet stevig zijn, zwart van buiten, chocoladebruin en wit geaderd van binnen,” geeft Benoît tenslotte nog als advies mee. Maar onder het credo eten is weten, schuif ik aan in het restaurant om mezelf tegoed te doen aan menu Truffe de la Champagne. Na een heerlijk 4-gangen diner, waarbij zelfs het in het dessert truffels verwerkt zijn, lig ik 's avonds als een volgegeten truffelvarkentje, moe maar voldaan, in mijn bed.
Goed zo Honey
Om negen uur 's ochtends, met een flauw zonnetje, ziet het plaatsje Matougues, in het hart van de Champagnestreek, er ineens heel anders uit. Kwispelend van ongeduld staat Honey, de truffelhond van Benoît, buiten al te wachten tot ze op jacht mag gaan. Tegenover de herberg ligt een aantal hectare grond met daarop hazelaars, haagbeuken, eiken, zwarte dennen en lindebomen. “Aan de voet van deze boomsoorten, groeit de truffel het best,” aldus Benoît. Geen idee, wat me precies te wachten staat loop ik als een klein schoolmeisje achter mijn gastheer aan. “Je bent in een goede periode gekomen, de truffel komt tot rijping tussen oktober en december, dan is zijn smaak het volst” vertelt de truffelkenner. “Het duurt maanden voordat de truffel zich ondergronds op boomwortels heeft ontwikkeld. Ik heb weleens een exemplaar gevonden, zo groot als een vuist.” Zo veel geluk hebben we vandaag niet, Honey vind de ene na de andere truffel, haar grootste vangst is een exemplaar ter grootte van een pingpongbal. “Goed gedaan Honey!”
De druif wordt duur betaald
Het bruist alle wee, mineraalwater en champagne. Een bezoek aan een champagnehuis kan ik toch echt niet overslaan tijdens mijn bezoek aan deze regio. In plaats van de grote huizen in Reims en Epernay bezoek ik Joseph Perrier in Châlons-en-Champagne. Ah, je denkt hetzelfde als ik. Perrier, die van het mineraalwater, nee dat was de neef van oprichter. Inmiddels staat de vierde generatie Perrier aan het hoofd van de onderneming. De uit Bulgarije afkomstige Svetlana neemt me mee op rondleiding door de kelders en het bedrijf. Verbaasd kijk ik om me heen, geen trappen om af te dalen, dat is vreemd. De kelders zijn weggegraven in een heuvel. Drie kilometer lang zie ik honderden, duizenden flessen, ik kijk mijn ogen uit. Overal waar ik kijk, liggen of hangen flessen in rekken. “Joseph Perrier produceert per jaar zo'n 700.000 flessen champagne,” vertelt Svetlana. Als ze ziet dat mijn mond van verbazing openvalt, voegt ze er aan toe: “dat is niet zo veel hoor, we zijn maar een kleine producent. Moët & Chandon leveren per jaar ongeveer 25 miljoen flessen…..” Maar wat maakt champagne nu zo duur? “Simpel,” antwoord ze,” het belangrijkste ingrediënt, de druif. Op dit moment kost een kilo druiven ongeveer € 6,-, dus reken maar uit.” Nippend aan mijn glas schuimwijn, geniet ik van de fijne smaak en probeer niet aan de prijs te denken.
Châlons-en-Champagne
Het is even zoeken naar een parkeerplaatsje. De auto eenmaal geparkeerd kan ik Châlons-en-Champagne gaan verkennen. Voor de inwendige mens, kies ik een fijn lunchadres, restaurant Les Caudalies. Mozaïek vloer, Art Deco glas-in-lood plafond en, uiteraard, heerlijk eten. Een tafel gevuld met champagne en wijn, met een voorgerecht om je vingers bij af te likken en een dito hoofdgerecht, bezwijk ik bijna wanneer het dessert ter tafel komt. Terwijl ik mijn dubbele crème brûlée tracht de verorberen, verlost Florence me uit mijn 'lijden'. “Ga je mee?” vraagt ze. Opgewekt stapt ze parmantig door de straten van dit schattige plaatsje. “Je moet echt een keer terugkomen,” zegt ze, na amper vijf minuten op weg te zijn. “Saint-Alpin, heeft prachtige glas-in-loodramen, helaas is de kerk vandaag gesloten, je moet deze echt een keer van binnen gezien hebben!” De fraaie tuinen, de vakwerkhuizen en de talrijke kanalen, overal heeft Florence een interessant verhaal of grappige anekdote bij. De Notre-Dame-en-Vaux heeft indrukwekkende gebrandschilderde ramen uit de 16e eeuw, niet voor niets staat het op de UNESCO werelderfgoedlijst. “Zo weinig tijd en ik wil je zo graag zo veel laten zien,” puft mijn gids.
Lees in mijn volgende artikel meer over Champagne-Ardennen. Hoe ik alles leerde over verdronken dorpen, kraanvogels, de mooiste natuurfoto's zag en ik bij een helder blauwe bron, mijn reis afrondde.
