Een paar dagen geacclimatiseerd in het nietszeggende dorp Darchen, op ruim 4.600 meter hoogte aan de voet van de berg. De kora rondom Kailash is oorspronkelijk 52 kilometer. Zowel de eerste als laatste paar kilometer worden we vervoerd met een toeristenbusje, waardoor we uiteindelijk 42 kilometer zullen lopen. We zullen er 3 dagen over doen. De gemiddelde Tibetaan loopt de afstand in één dag.

Het startpunt van de kora is Tarboche, de plek waar een gigantische gebedsvlaggenmast staat. De gebedsvlaggetjes worden elk jaar tijdens het Saga Dawa festival vernieuwd.

We lopen de kora met de klok mee. Jaïnisten en Bön lopen de kora tegen de richting van de klok in. Het is behoorlijk koud in de schaduw. In de verte lonkt de zon. De eerste dag is vrij eenvoudig, we lopen door een lange brede kloof, vals plat, naar de noordkant van de berg. Onderweg komen we pelgrims tegen en Indiërs die op paarden teruggaan naar Darchen. Omdat er nogal wat sneeuw en ijs ligt kunnen de paarden geen hele ronde maken en zijn ze genoodzaakt om dezelfde weg weer terug te nemen. Na 15 kilometer lopen (4,5 uur) komen we aan bij het Dira-puk klooster, op ongeveer 5.000 meter hoogte. Tegenover het klooster staat een guesthouse. Een rijtje meerpersoonskamers die niet heel erg schoon zijn. Daarvoor staat een soort van tentenkamp waar pelgrims slapen en waar je warme noodles en gebakken rijst kunt krijgen. Gelukkig kunnen we overnachten in een prima ander guesthouse wat voorzien is van eenvoudige, schone tweepersoonskamers. Slapen op deze hoogte blijft een uitdaging.

De tweede dag is het zwaarst, we moeten ongeveer 20 kilometer lopen en de Dolma-la moet bedwongen worden, een pas op 5.630 meter hoogte. Het is 8 uur in de ochtend als we vertrekken. Het is koud, het vriest nog steeds. Gelukkig staat er niet veel wind. Nu maar hopen dat we snel in de zon kunnen lopen, maar dat duurt nog een paar uur. Nadat we een stukje geklommen hebben lopen we over een plateau in oostelijke richting. Aan het einde van het plateau is een heuvel die bezaaid ligt met kledingstukken, nagels, haren, tanden en haren. Het verhaal gaat dat als je deze kora gelopen hebt dat je dan het ene leven achter je laat en er een ander leven voor terugkrijgt. Wij offeren een paar sokken en zien een Tibetaan een tand uit zijn gebit trekken. In de verte zien we kleine stipjes door de sneeuw omhoog bewegen. Het zijn pelgrims en toeristen die naar de top van Dolma La lopen. Op deze hoogte is het tempo van het lopen een stuk langzamer dan we gewend zijn. Na een flinke klim denk je dat je de top bereikt hebt, maar zie je in de verte dat de echte top nog een stukje hoger is. Daar wapperen duizenden gebedsvlaggetjes in de wind, die nu toch wat is steviger is gaan waaien. Hand in hand loop ik met mijn vriendin en een aantal pelgrims naar de top. Moe maar voldaan hangen we een sliert gebedsvlaggetjes op en maken wat foto´s. Fantastisch dat we de top gehaald hebben.

Het eerste stuk van de afdaling is vrij steil en er ligt op sommige plekken nog wat ijs. Het uitzicht is fantastisch, een vallei die omringd wordt door besneeuwde bergtoppen en riviertjes die je moet oversteken. Een theetentje op 1,5 uur lopen van de top, waar je een colaatje en een bak instant noodles kan krijgen. Daarna moeten we nog 2,5 uur tegen de harde wind in licht dalend naar onze tweede overnachtingsplek lopen. Na 7,5 uur lopen komen we aan bij het klooster Zutul-puk, gelegen op ongeveer 4.800 meter. Daar brengen we de nacht door in een containerkamer, 4 nette bedden in een container.
De derde dag is de kortste en de makkelijkste dag. We lopen in 1,5 uur ongeveer 7 kilometer naar een theehuis waar de toeristenbus ons opwacht. We gaan naar Darchen, nemen een douche en starten een nieuw leven…

Ronnie heeft ook een eigen website waar hij al zijn reizen en foto's publiceert: www.imaginative.nl