Per mokoro door de Okavango Delta

Verre Avonturen
Vijf minuten nadat de Cessna vanaf het vliegveld van Maun in Botswana is vertrokken zien we de bebouwing onder ons verdwijnen en verschijnen de enorme gekleurde vlakten en watermassa's van de Okavango Delta. Ik droom even weg en denk aan de fantastische beelden uit de film Out of Africa waarin Robert Redford en Meryl Streep samen over de Afrikaanse savanne vliegen.
Samen met mijn vriendin ben ik onderweg naar een campsite, waar we twee nachten tussen de wilde dieren gaan kamperen.
Ons tijdelijke onderkomen ligt prachtig middenin de natuur aan het water. Vanaf de veranda kijk je uit over het moerasgebied, we zien olifanten aan de oever lopen en visarenden over het water scheren. We slapen in het laatste tentje aan het pad “Leeuwenbos”. Achter onze tent stroomt een smal riviertje.
Het werd een onrustige nacht. Met een snurkend nijlpaard achter de tent vonden we het te gevaarlijk om buiten de tent te gaan plassen. Het was ons afgeraden om de tent in het donker te verlaten, dus bij het ochtendgloren rennen we snel naar de openlucht badkamer.
Na het ontbijt genieten we op de veranda van het uitzicht. Bont gekleurde vogels voeren een ware show op en bootjes met toeristen varen langs. We worden opgehaald voor een tochtje door de delta. Er verschijnen zeven mannen die met behulp van een soort polsstok een hele smalle houten kano voortbewegen.
Per tweetal nemen we plaats in de mokoro's. De enige instructie is om alle lichaamsdelen binnenboord te houden!
Onze 'poler' William plaatst de enorme stok diep in het moeras en duwt hem weg zodat de mokoro in beweging komt. De campsite verdwijnt langzaam uit het zicht en stilletjes glijden we door het bewegingsloze water. Ik begin respect voor William en zijn collega's te krijgen, want het is behoorlijk zwaar werk.
We zien olifanten op de oevers en diverse vogels zoals arenden. We leggen aan bij een eilandje en maken een wandeling onder begeleiding van een gids. Plots schiet er een kudde gazelles langs ons. De spanning stijgt even, want de kans dat ze zijn opgejaagd door een roofdier maakt dat wij net als de gazelles ook prooi zijn. Gelukkig is er geen gevaarlijk roofdier te zien en lopen we behoedzaam verder, terwijl de gids over het gebied vertelt. Even later passeren bavianen en olifanten ons op gepaste afstand.
Tijdens de lunch op de campsite worden we getrakteerd op een bezoekje van een paar wrattenzwijnen, die onderaan de trap van de veranda een vete uitvechten. Uiteindelijk verdwijnen de zwijnen en kunnen we ons gaan opmaken voor deel twee van ons avontuur. We stappen weer in de houten kano en vervolgen onze tocht door het moerasgebied met zijn rietkragen, eilandjes en ondiepe stroompjes.
In de verte is er beweging in het water. Er zitten nijlpaarden en misschien ook krokodillen. Een benauwd gevoel bekruipt me even als ik bedenk dat nijlpaarden over de bodem lopen en heel gemakkelijk ons bootje omver kunnen werpen in het ondiepe water. We stoppen bij het riet aan de rand van een stuk open water. Vijftig meter voor ons liggen de nijlpaarden naar ons te loeren, waarbij ze zich afwisselend boven en onder water begeven.
De zon zakt en snel zal het donker worden. In de verte vormen zich wolken aan de horizon en spoedig zal er een flinke onweersbui ontstaan. We moeten nog een stuk voordat we terug zijn bij het tentenkamp. Gelukkig redden we het droog terug te keren. 's Avonds is het onweer in de verte prachtig om te zien, de bliksem verlicht de aardedonkere delta met mooie kleuren.
De tweede nacht verloopt beter dan de eerste en we worden uitgerust wakker. Klaar om te vertrekken. In een enorme stofwolk van onze voorganger stijgen we op met het propellorvliegtuig vanaf de hobbelige strip en vervolgen we onze reis, op weg naar een nieuw avontuur.
André schrijft niet alleen voor Reisbijbel. Meer van André lezen? Bezoek dan ook eens zijn weblog.