Het meer van Nicaragua

Eigenlijk is het Lago de Nicaragua, ook wel de ‘Zoete Zee’, meer een zee dan een meer. Want behalve dat er geen zoutwater in zit voelt het in alles als een zee. Er is een stevige branding, je kan er uren varen zonder land in zicht te hebben en er zwemmen een paar heel venijnige haaien (Carcharhinus nicaraguensis). In het verleden hebben er zelfs zeerovers de dienst uitgemaakt op dit meer. Deze Pirates of the Caribbean kwamen via de San Juan rivier vanuit het Caribisch gebied om met name het koloniale ‘havenstad’ Granada te plunderen.

 

 

Nicaraguakanaal

Al vanaf de koloniale tijd zijn er plannen om een Nicaraguakanaal te maken. Een waterweg die de twee oceanen met elkaar moet verbinden. Van de Alantische Oceaan via de San Juan rivier en het Meer van Nicaragua naar een nieuw te bouwen stuk dat uitmondt in de Grote Oceaan. Maar nadat een stuk zuidelijker het Panamakanaal verees werden de plannen definitief in de ijskast gezet. Defnitief? Niet helemaal.

Het Nicaraguaanse parlement heeft onlangs een omstreden wet goed gekeurd die tóch het pad effent voor de aanleg van een kanaal. Voor het bouwproject, dat 40 miljard dollar kost en volgend jaar moet beginnen, en de exploitatie van het kanaal is de komende 100 jaar een Chinees consortium verantwoordelijk. Het kanaal wordt minstens 150 meter breed zodat grote schepen, tot 250.000 ton, erdoor kunnen. De capaciteit moet die van het Panamakanaal overtreffen. Daar spinnen die Chinezen garen bij.

Volgens de regering van Nicaragua zal het kanaal voor economische groei zorgen. De oppositie vind het raar dat Nicraguaans grondgebied ‘verkocht’ wordt aan Chinezen en vraagt zich af of een tweede kanaal in Zuid-Amerika überhaupt wel nodig is. En daarbij, die venijnige zoetwaterhaai (Carcharhinus nicaraguensis) en andere bijzondere flora en fauna zullen het kind van de rekening worden.

Isla Ometepe

Ik dwaal af. Terug naar Ometepe. Boven de noordelijke helft van Ometepe torent de majestueuze Concepción, een perfect taps toelopend actieve vulkaan, terwijl de zuidelijke helft van het eiland gedomineerd wordt door de Maderas, die gedeeltelijk verstopt is een nevelwoud. Bovenop, in de krater, hangt de mist boven de lagune.

Onze fietstocht was een ‘rondje Concepciôn’. Voor deze toch hebben we een volle dag uitgetrokken. Niet dat de afstanden zo groot zijn (ongeveer 52 km), maar een groot deel van de route is onverhard. Modder, rotsen, stijle hellingen en daarboven op de verziendende hitte. De pauzes onder schaduwrijke bomen zijn dus zeer welkom. Ook de tip om van je bikini een schokdempend bikini-stuur te maken is een serieuze.

De lokale bewoner van Ometepe vind het schitterend om gringo’s op de fiets te zien ploeteren. Een gulle lach en een vriendelijk bedoeld ‘Go Gringo!’ valt ons regelmatig ten deel vanaf paard of os.

Op de fiets merk je dat je in een bananenrepubliek bent. Letterlijk. Overal bananen en bananenbomen. En koffie. Het toerisme wordt een steeds belangrijke inkomstenbron op het eiland, maar het draait toch nog steeds met name om banaan en koffie.

Hoe beland je op de fiets op Ometepe?

Wij waren op doorreis vanuit Nigaragua richting Costa Rica en namen de ferry vanuit San Jorge naar Moyogalpa op Ometepe. Dit is een afstand van 17 km en daar moet je ongeveer een uur voor rekenen. Het is ook mogelijk om vanuit Granada een boot te pakken. Deze overtocht duurt gemiddeld 4 uur.
We verlieten Ometepe met een nachtboot (afgeladen met bananen) richting San Carlos op de grens van Costa Rica. Hang je hangmat op want deze reis duurt meer dan ongeveer 11 uur. Zie ometepenicaragua.com/ferryboat voor meer info over bootverbindingen.

Bijna elk hotel/hostel op Ometepe verhuurd fiesten. Wij betaalde 5 dollar voor een fiets per dag.

Isla Ometepe is prima zelfstandig te bereizen, maar vanuit Nederland kan je ook boeken. Vaak als onderdeel van een grotere (rond)reis of als losse bouwsteen. Kijk eens bij:  Terramundo.nl/bouwsteen-ometepe of op costaricaonline.nl/ontdekometepe voor verschillende opties.