Reizen in Oost-Europa trekt steeds meer mensen aan, maar het is ook nog een beetje spannend. Het boek The wild wild east helpt je met aanstekelijke verhalen en reistips op weg in dit onbekendere stukje Europa, met de nadruk op natuur!
Berlijn op andere wijze
Reportages
Aangezien wij eigenlijk niet écht van steden houden is het altijd weer een uitdaging om een plek te vinden waar we in het najaar (onze vaste periode voor een stedentrip) naar toe kunnen gaan. Met de vele low budget airlines van tegenwoordig sta je binnen een mum van tijd ergens in Europa. Toen er een goede aanbieding verscheen in mijn inbox was de keuze snel gemaakt: het zou een weekendje Berlijn worden.
tekst
Antonette Spaan
Berlijn heeft eigenlijk geen introductie nodig. De Duitse hoofdstad kan zich moeiteloos meten met andere Europese metropolen op het gebied van musea en uitgaan en heeft voor elk wat wils in petto. We besluiten deze keer de gebaande paden achter ons te laten. Dus geen Museum Insel of Checkpoint Charlie, maar een zoektocht naar relatief onbekendere bezienswaardigheden van Berlijn.
We beginnen ons weekend in de wijk Kreuzberg 36. In de reisgids die we meegenomen hebben, staat dat we hier eigenlijk pas in de middag moeten komen maar ja, vanmiddag hebben we al andere plannen dus besluiten we toch de gok maar te wagen. Het is een sombere dag en eerlijk is eerlijk, als het een sombere dag is, wordt Berlijn er niet mooier op. Ook niet door de vele street art die in deze eens zo hippe wijk te vinden is. Onze reisgids blijkt gelijk te hebben, op een vrijdagochtend valt hier niet zo veel te doen. Na een dik uur door dit deel van de stad geslenterd te hebben komen we via Friedrichshain uit bij de East Side Gallery, die we dan ook nog maar even meepikken.
Wat ons opvalt is dat Berlijn overal open ligt en dat men aan het bouwen is. Ik kan me niet herinneren dat dit tijdens mijn laatste bezoek, zo'n anderhalf jaar geleden, ook al zo was. Van velen heb ik gehoord dat Berlijn ze tegen viel, mede omdat de stad zo'n puinhoop is, en eigenlijk kan ik me dat wel indenken. Als ik Berlijn niet anders zou kennen, zou ik ook best treurig worden van zo'n bouwput. Maar hoe kan dit dan? Waarom ligt Berlijn zo open? We proberen er achter te komen.
We doen dit door een bezoek te brengen aan de Humboldt Box, een futuristisch ogend gebouw op de Schlossplatz, midden tussen de bouwwerkzaamheden. Hier lezen we al snel over het plan om het Berlijnse paleis opnieuw op te bouwen. Een mega project waardoor dit deel van Berlijn flink overhoop ligt. In de Humboldt Box kun je hier alles over lezen, geld doneren en heb je bovendien een prachtig uitzicht over Berlijn (met name de Berliner Dom) en ín de bouwput. Zeker de moeite waard.
Nadat de zon onder is gegaan besluiten we een bezoek te brengen aan het DDR Museum. Over het algemeen zijn we geen fans van musea (en zelfs nog nooit op het Museum Insel geweest) maar de omschrijving van dit museum spreekt ons wel aan en de entreekosten zijn zeer betaalbaar. We hebben ons bezoek expres uitgesteld tot het einde van de dag aangezien het nogal compact en heel druk schijnt te zijn. Het museum biedt de bezoeker een kijkje in de geschiedenis van de DDR en alles wat daarbij hoort. Je kunt er in een Trabant plaatsnemen (ja, die zijn écht zo klein als ze eruit zien), oude kledingstukken bewonderen en zien hoe het in deze tijd was om op vakantie te gaan. De lades die je open moet trekken om de diverse DDR producten te zien maken het wat mij betreft nog leuker. ..
Aangezien het de volgende dag (weer) regent, beginnen we met een bezoek aan het Museum für Fotografie. Al bij binnenkomst worden we erop gewezen dat de eerste verdieping tijdelijk is afgesloten maar we besluiten toch naar binnen te gaan. Eenmaal binnen maken we kennis met de legende die Helmut Newton heet. Toch hebben we het na een uur wel gezien. De speciale tentoonstelling over Zuid-Amerika heeft ons maar matig kunnen boeien, dit museum was voor ons (toch zeker oprecht geïnteresseerd in fotografie) een tegenvaller.
Wanneer het dan eindelijk droog is, kunnen we naar de voormalige luchthaven Tempelhof! Op 2008 landde hier het laatste vliegtuig en in 2010 werd het geheel opnieuw geopend als een stadspark. Je moet er even voor met de metro maar dat is de moeite zeker waard. We stapten uit bij Platz der Luftbrücke en vonden al snel de voormalige terminal.
Tempelhof is een van de bekendste Nazi gebouwen en dat straalt het uit. Het is grijs en lelijk, gelukkig wordt er veelvuldig gebruik van gemaakt en verkeert het hoofdgebouw nog in goede staat. Naar binnen kunnen we niet maar we besluiten naar de landingsbaan te gaan. Dit is dé plek voor de inwoners van Berlijn om te hardlopen, fietsen, skaten of kiten. Een landingsbaan lijkt kort wanneer je in het vliegtuig zit, wanneer je er op loopt is ie eindeloos. Nadat de zon bijna onder was en we lekker uitgewaaid waren, besloten we terug naar de metro te gaan. Honger gekregen? Ga dan een hapje eten bij de Trattoria die zich bij de noordelijke uitgang van Tempelhof bevindt. Zelden hebben we zo'n goede calzone gehad.
Zo zie je maar dat je in twee dagen een boel kunt zien zonder de meest beroemde plekken af te gaan. Op onze derde dag bezochten we Potsdam, maar dat is weer een heel ander verhaal …
Antonette schrijft niet alleen voor Reisbijbel. Meer van Antonette lezen? Bezoek dan ook eens haar weblog.
